LOADING

Marnix Dorrestein

Songwriter, Producer and Guitarist at Amsterdam's hotspot for musical discovery

TITEL

Interview en tekst: Annie Oude Avenhuis
3 december 2015

Marnix Dorrestein is een veelzijdig kunstenaar en popmuzikant. Hoe breng je de popwereld en klassieke wereld bij elkaar? Dat is Marnix wel toevertrouwd. Hij zoekt het contrast en daarin ontdekt hij de dialoog. De Beatles, Nirvana en Afrikaanse muziek: vele muziekstijlen inspireren hem. Hij is een duizendpoot: songwriter, producer en multi-instrumentalist tegelijk. En liedjes staan nog steeds centraal in zijn werk.

Jeugd
Muziek is er altijd in zijn jeugd. Op 4-jarige leeftijd zoekt hij potten en pannen in de keukenkastjes om mee te drummen. Zijn ouders- beide gitarist- geven hem een drumstel. Daar kan hij zijn energie in kwijt. Als hij 10 jaar is, gaat hij liedjes schrijven, net als de Beatles, zijn grote helden. Ook wil hij graag een elektrische gitaar: 'die kreeg ik van mijn vader als ik vijf liedjes van de Beatles kon spelen. Na de zomer kende ik ze allemaal!'

Vrienden middelbare school
Het Baarnsch Lyceum inspireert hem enorm. Een groepje leerlingen doet jaarlijks mee aan  een landelijke muziekwedstrijd. Iedereen is heel fanatiek. Er is een onderlinge strijd tussen de jongens: 'iedereen was grenzeloos ambitieus'. 'Op het lyceum werd een kunstopleiding afgeraden, omdat je er geen brood mee zou kunnen verdienen.' Dat heeft geen invloed op de leerlingen: 'vijf van ons zijn professioneel musicus geworden. En we hebben nog steeds goed contact met elkaar.'

Podium
Wat is een belangrijk moment in zijn loopbaan? 'De realisatie dat ik vooral muziek wilde produceren en schrijven. Op het conservatorium deed ik de popafdeling.  Alle vakken, die ik graag wilde doen, deed ik ook. Veel te veel. Ik kon niet kiezen, want ik vond alles leuk. Maar, wat wil ik het allerliefst? Ik durfde voor het eerst te zeggen: dit wil ik doen, daar ligt mijn hart. Ik wilde met het maakproces van muziek bezig zijn: dat is soloproject IX .' Hij studeert cum laude af. Marnix werkt onder andere samen met Herman van Veen, die hem inspireert en vertrouwen geeft: 'dat maak jij verder wel af, hè.' Van Veen heeft een theaterachtergrond, die beïnvloedt hem: het ritme van de voorstelling, maar ook de manier waarop je op het podium staat is belangrijk.

Splendor
'De plek is super fantastisch! Ik vind het heel leuk als het gebouw op een andere manier wordt gebruikt.' Marnix neemt zijn eigen publiek mee naar Splendor, jonge mensen tussen 18 en 25. Jongeren die naar een popact gaan, vinden een strijkwartet misschien ook leuk. In de verschillende ruimtes van Splendor: de zolder, de bar, de grote en kleine zaal kun je mensen andere muziek laten horen. Pop, klassiek en jazz: je kunt experimenteren met een mengvorm, en authentieke muziek laten horen. Maar ook dans en beelden maken muziek interessant. Marnix: 'Hier ligt nog een grote kans binnen Splendor.'

Kayelitsha
'Ik speelde met Anne van Veen en Jasper Slijderink op een festival in Zuid-Afrika. De laatste dag willen Jasper en ik graag naar Kayelitsha, een beruchte sloppenwijk  bij Kaapstad in de buurt. “Jongens, ga niet naar Kayelitsha, het is er gevaarlijk!” Maar wij willen persé naar Andisiwe Mbunje, een vrouw van 27 jaar, die ons inspireert met haar liedjes. Ze schrijft alle liedjes zélf. Wij worden als twee blanke jongens heel hartelijk ontvangen op de plek waar iedereen ons voor waarschuwde. Ik vind het heel bijzonder als de koorrepetitie begint: de energie gaat omhoog: twintig mensen staan de longen uit hun lijf te zingen. Ik ervaar het als een extreem muzikaal beeld: als collectief doen zij iets, wat wij in het westen gewoon nooit doen. De energie die er vanaf komt: enorm overweldigend, ik word er euforisch van. Andisiwe wil graag een cd opnemen met haar koor.  Daar hebben ze samen voor gespaard. Een tegenvaller: een deel van de sloppenwijk brandt af en het gespaarde geld is nodig voor school en boeken. Jasper en ik hebben een bedrag ingelegd, om de cd te maken, want wij wilden die cd gewoon hebben. De passie en kracht die uit hun muziek spreekt is heel natuurlijk, écht anders dan wij hier kennen: ik vond het zeer indrukwekkend.'