Ontmoeting met contrabassist

Interview en tekst: Annie Oude Avenhuis - 3 december 2015

Initiatiefnemer van Splendor, Wilmar de Visser bruist van energie. Hij zit boordevol nieuwe ideeën. Hoe ziet zijn muzikale loopbaan eruit en wat inspireert hem? De ontmoeting met zijn nieuwe contrabas is liefde op het eerste gezicht: dat is de klank die hij wil maken. Hij vertelt over de langste dag van het jaar in Splendor.

Den Helder
Op 8-jarige leeftijd gaat Wilmar naar de muziekschool in Den Helder. Zijn vader is kerkorganist en zijn moeder zingt in het kerkkoor.  Muziek hoort er thuis gewoon bij, net als eten, drinken en naar school gaan. Zijn zus speelt viool. Eerst speelt hij cello, op zijn 16e stapte hij over naar de contrabas. Tot zijn 20ste woont hij in Den Helder. 'Elke dag liep ik een heel eind, met de contrabas op mijn rug, naar het station en ging met de intercity naar Amsterdam voor de muzieklessen.'

Orkest
Het leukste wat er is? In een orkest spelen. Hij herinnert zich de eerste keer nog heel goed in het Noord Hollands jeugdorkest: 'met 100 mensen speelden we de 4e symfonie van Glazunov. Dat is écht samen spelen: de hele ochtend heb ik met kippenvel zitten spelen. En ik wist dat het heel belangrijk was, wat daar gebeurde: pure esthetiek.’

Conservatorium
Via het Noord-Hollands Jeugdorkest komt hij in het Studentenorkest. Dirigent Roland Kieft zegt tegen hem: 'Waarom zit jij niet op het conservatorium? Jij bent een bassist!' Wilmar: 'Dat weet je niet als je uit Den Helder komt.' De muziekwereld is een totaal onbekende wereld voor hem. Hij schrijft zich in op het Conservatorium en krijgt les van Peter Stotijn. Wilmar voelt zich lange tijd een vreemde eend in de bijt. 'Ik snapte die wereld eerst ook helemaal niet.' Daarna gaat het snel: via het Nationaal Jeugdorkest doet hij auditie voor het Europees Jeugdorkest, samen met 4.000 musici. Hij wordt als één van de 140 geselecteerd. 'In dit orkest heb ik mijn vrouw Aisling ontmoet: samen hebben we een dochter.'

Splendor
In Splendor is ruimte voor experimenteren en nieuwe initiatieven. ‘Het is een plek, waar alles kan.’ Hoe zorg je dat iedereen zich welkom voelt om te spelen?  Als voorzitter van de Stichting vindt Wilmar het van belang dat ook de musici van buiten een kans krijgen om in Splendor te spelen. En dat gebeurt via één van de 50 musici. Hijzelf heeft het afgelopen jaar wel 10 concerten met veel plezier georganiseerd. Het radioprogramma 'het Weeshuis van de Nederlandse muziek' is bij Splendor ontstaan en de langste dag niet te vergeten. Op 21 juni was “de Splendor Sponsor Marathon 2015” voor “Musicians without Borders”: muziek maken met kinderen in oorlogsgebieden.

Liefde op het eerste gezicht
'Ik ging voor een reparatie naar Bemmel, waar iemand contrabassen verkoopt. Ik kwam in een hele grote ruimte, waar wel veertig contrabassen op een rijtje stonden. Ik keek rond en zag deze contrabas uit 1825. Wat was dat voor instrument? Deze contrabas is met veel vakmanschap en artistieke kwaliteit gemaakt door Bernard Simon Fendt. Het is liefde op het eerste gezicht. Ik pak hem eruit, want die wil ik wel proberen. Hij ziet er waanzinnig uit: prachtig hout, mooie welvingen en heel rond. Toen ging ik er op spelen. En dan blijkt alles precies te kloppen: hoe de bouw van mijn lichaam is, mijn vingers op de snaren en de manier van strijken. Alles klopt: dit is de klank, die ik wil maken: dit is het geluid, zoals ik wil klinken. Dat geeft een gevoel van opwinding en liefde. Dat is heel gaaf. Je wordt er vrolijk van. Alles wat je wilt horen, dat hoor je dan ook. En dan neem je de contrabas mee naar huis, een heel kostbaar bezit.'