Musicus via alle zintuigen

Interview en tekst: Annie Oude Avenhuis - 3 november 2017

Emi Ohi Resnick is violist en altist, geboren in New York. Ze reist de hele wereld over. Haar muzikale wereld verandert als ze een masterclass doet bij György Kurtàg. Hier beseft ze dat alle zintuigen mee doen. Ze geeft masterclasses en speelt in het internationaal geprezen Ruysdael Kwartet. Onlangs trad Emi op samen met Philip Glass in de Melkweg. Haar oudste zoon Max speelt viool; de jongste Kento wil dolgraag een altviool en fagot.

Generaties musici
Haar opa in Japan was een enorme muziekliefhebber; haar moeder is amateurviolist. 'Dat wil ik ook', zei Emi, toen ze drie jaar was. Op haar vijfde krijgt ze les volgens de Suzuki methode: de ouder oefent thuis met het kind. 'Mijn moeder speelde al viool: ze deed de Suzuki docentenopleiding en is een veelgevraagde viooldocent in New York.' Treedt ze in de voetsporen van haar moeder? Emi begeleidt nu haar vijfjarige zoon Max. 'Ik realiseer me opnieuw, hoe moeilijk het is om viool te spelen. Daarmee moet je al op heel jonge leeftijd beginnen.'

Coach
Op haar 28ste komt ze naar Amsterdam en geeft muziekles. 'Het werken met  studenten en amateurs vind ik heel bijzonder. Ik wist niet dat ik het zo leuk zou vinden om les te geven.' Muziekles is een zoektocht. Bij elke student moet je opnieuw de sleutel vinden. 'Soms denken studenten alleen maar aan fouten: dat belemmert hen. Studenten kunnen leren dat stemmen in hun hoofd niet slecht zijn, maar vertel ze: “nu even niet!” En dat accepteren ze.' Gelukkig leven we nu in een tijd , dat we er over kunnen praten.' De mentale voorbereiding  voor een concert of voor een auditie is heel erg belangrijk. Als klassiek getraind musicus moet je perfectionistisch zijn én dat ook weer loslaten.

Het Ruysdael Kwartet
Als altist ging ze naar Italië, waar ze kennis maakte met het Ruysdael Kwartet. Een jaar later deed ze auditie en nu speelt ze er al tien jaar. 'We hadden vanaf het begin een bijzondere connectie. ‘Vertrouwen is de basis van een kwartet.’ De leden zijn heel verschillend én vormen toch een zeer hechte groep. Ze zijn heel direct tegen elkaar. Als het niet werkt, dan wordt dat gewoon gezegd. Mensen nemen het niet persoonlijk en dat is erg belangrijk. ‘Het duurt echt wel een paar jaar voordat je een eenheid bent; dan kun je elkaar opvangen.’

Splendor
‘Het was een gezamenlijke droom om een plek te creëren, waar we elkaar konden ontmoeten, experimenteren en onze eigen programma’s maken, en het is gelukt! Hier kunnen we onze hersens rekken en kraken voor nieuwe invalshoeken. Meesterwerken, zelfs de klassieken kun je op een nieuwe manier voor het voetlicht brengen.’ Splendor is één muzikale familie geworden. Alles doen ze zélf. 'Ik schilderde de akoestische gaatjes in het plafond en de verfdruppels spatten op mijn gezicht. Dat geeft ook connectie.' 

Ontdekking van nieuwe wereld
“Mijn ogen zijn door György Kurtàg geopend. Ik was 25 toen ik een masterclass deed op Prussia Cove, een geweldige plek aan zee in Cornwall. “Vanavond na het eten mag je voor mij spelen,” zei Kurtàg. Ik kon niet eten van de spanning. Zijn masterclass was heel bijzonder. Vanaf de eerste maat gaf hij commentaar. Dat deed hij nogal bot. Na anderhalf uur stopte hij: we waren twee regels verder. Mijn ontdekking was dat alle zintuigen meedoen als je muziek maakt: kleuren, geuren en tastbare gevoelens. Alles werd helder, zoals je prachtige herfstkleuren kan zien en ervaren. Je kunt beelden als gevoel in muziek verwoorden: “Speel het als de haartjes van een perzik,” zei Kurtàg. Hij heeft me naar een ander pad geleid en daar ben ik hem zo dankbaar voor. Wat ik heb gekregen van de connectie met deze grootmeester wil ik met liefde doorgeven aan mijn studenten. Met alle zintuigen voel ik de muziek en dat is een heerlijke manier van communiceren.'